DFC 2 had vandaag een uitwedstrijd bij Groot Ammers. Helaas voor de ploeg van trainer Leon vd Sluijs ging het uitzicht op een punt ver in blessuretijd aan de neus voorbij.
DFC startte sterk en kwam al snel op voorsprong door een doelpunt van Humprey in de 6e minuut. Helaas voor DFC duurde die voorsprong niet lang.Groot Ammers kwam al snel langzij en scoorde de 1-1. Hierna ontstond een fase waarin DFC achter de feiten aan moest lopen en moest toezien hoe de tegenstander het net wist te vinden en op een ruime 3-1 voorsprong kwam. DFC moest zichzelf herpakken en dat gebeurde. Sadik wist de 3-2 te score en DFC was weer in de wedstrijd.
In de rust wist trainer Leon vd Sluijs de koppen weer de goede richting op te zetten. DFC toonde vechtlust en inzet. Des te zuurder was de 4-2. Kon DFC 2 zich weer oprichten ? Ja dus. Joey zorgde voor de 4-3 en wederom de aansluiting op zoek naar een punt. Bright ( op voorzet van Joey ) zette de wedstrijd volledig op zijn kop door de 4-4 op het bord te zetten. DFC wist de gelijkmaker te bereiken op basis van inzet en vechtlust. Sterker nog, Kusay wist met een streep DFC op voorsprong te zetten , 4-5. Zou het DFC 2 lukken om de punten mee naar huis te nemen? 10 min voor tijd helaas de 5-5. DFC 2 moest alles op alles zetten om dit punt mee te nemen. Inmiddels speelde DFC al met 10 man , door blessures. De wissels waren op ,het werd vechten voor iedere meter. Hoe zuur was het om 6 min in blessure tijd alsnog de deksel op de neus te krijgen.De 6-5 voor Groot Ammers was een feit.
Je kan een boel zeggen , qua score verloop een gekke wedstrijd, maar 1 ding kan je DFC 2 niet verwijten…. de inzet en strijd was enorm. Alleen op basis hiervan had DFC meer verdiend , maar soms is voetbal oneerlijk.
Gesloten voor reacties