Vandaag tegen de hekkensluiter van deze competitie, maar tegen een dergelijke tegenstander heeft DFC in het najaar slechte herinneringen. De jongens zijn gewaarschuwd dus.
Het weer is fantastisch, de start van de wedstrijd van DFC zijde echter niet. Veel te slap wordt begonnen aan de wedstrijd, er lijkt toch wat gemakzucht in de ploeg te zitten. Heerjansdam combineert aardig, maar dat stopt ruim voor het strafschopgebied van DFC. Na een minuut of tien zijn de krachtsverschillen duidelijk: Het is DFC dat de klok slaat, maar er wordt te onrustig gespeeld. Te veel wordt de bal door de lucht gepasst, en dan kan er weer een been tussen komen. Heerjansdam speelt achter op 1 lijn, en komt een aantal keren heel goed weg, als Julian/Andrej op randje buitenspel teruggevlagd/gefloten worden. Een inmiddels bekend patroon ontstaat: DFC krijgt echt goede kansen, maar de afwerking is veel te gehaast en zonder gevoel voor medespelers. Zo is het bij de rust wonderbaarlijk genoeg nog 0-0, langs de kant tellen we een stuk of zes 100% kansen. Efficiënt is het zeker niet.
De tweede helft wordt de geblesseerd geraakte Yoeri vervangen, en komen Max en Xander in de ploeg. DFC gooit de wedstrijd in een hogere versnelling, maar heeft nog steeds voorin te weinig rust en overleg. DFC creeert een onwaarschijnlijke hoeveelheid vrije kansen voor de keeper, maar waar deze de eerste helft stuntelig stond te keepen, staat hij nu overal op de voor DFC verkeerde plek. Vol ongeloof zit iedereen langs de kant naar deze combinatie van onvermogen, kunde, geluk en pech te kijken. Eindelijk is het dan Maroune, die met een goede actie zich vrijspeelt. Hij behoudt wel het overzicht, en bedient de vrijstaande Andrej, die de bal het laatste zetje geeft: 0-1 DFC.
Dat moet toch de ban breken, Heerjansdam heeft werkelijk waar nog geen kans gehad. Een onschuldig lijkende aanval van de tegenstander wordt niet goed weggewerkt, en een speler besluit het maar eens van afstand te proberen. Het ongelofelijke gebeurt: vanaf een meter of 20 jaagt hij de bal in een rechte streep buiten bereik van Dylan in de kruising. Een absolute wereldgoal! Wel balen dat hij bij de tegenstander valt, het is weer gelijk: 1-1.
DFC gaat met veel energie door met aanvallen, wat resulteert in twee ballen op de paal, enkele ballen van de doellijn gehaald, en een handvol prima reddingen van de keeper. De bal wil er werkelijk waar niet in. Frustraties lopen op, en als in de laatste minuten Julian in de rug geramd wordt en geen strafschop krijgt, zijn de DFC spelers er wel een beetje klaar mee. De scheidsrechter krijgt de lading, waar de hand in eigen boezem gestoken moet worden. Afreageren op de scheids is absoluut niet fraai, ook deze man nam niet een aantal betwistbare beslissingen, maar de ware frustratie zit hem in het missen van al die kansen.
De wedstrijd eindigt in 1-1, waar een 8-1 overwinning voor DFC een betere afspiegeling van de krachtsverhouding was geweest. De wonden likken en op naar de volgende wedstrijd.
Gesloten voor reacties