Vandaag een thuiswedstrijd op het programma tegen mede-koploper Olympia’60. Zal het DFC lukken om te stunten ?
DFC deed verleden week al goede zaken om het groepsgevoel weer terug te krijgen en trainer Jan Stijger en zijn begeleidingsgroep zet deze trend door. Resultaat komt vanzelf als je als groep presteert. Een uitgelezen kans om dat vandaag aan het thuispubliek te tonen tegen mede-koploper Olympia’60 , die wellicht aan overschatting leed. Zij kwamen echter wel op voorsprong na 6 minuten spelen. Waar menig toeschouwer dacht aan een walk over , liet DFC just zien dat er wilskracht in de ploeg zit. Na 27 minuten was het Mike vd Pol die de gelijkmaker noteerde. Enkele minuten later stond DFC weer tegen een achterstand aan te kijken 1-2 , maar ook deze keer werd de gelijkmaker gevonden door Edje Ozturk. De rust werd dus opgezocht met een 2-2 tussenstand.
Na rust hetzelfde verhaal. Olympia deed wat er van een koploper word verwacht en pakte de voorsprong terug 2-3. De speech in de rust moet verhelderend hebben gewerkt. DFC weigerde op te geven en voor de derde keer vandaag kwam de roodwitte brigade op gelijke hoogte , 3-3 door Yusuf Karasahin. In het vervolg van de wedstrijd probeerde Olympia het nog wel , maar het was duidelijk dat DFC vandaag niet van plan was om te verliezen.
Al met al een zeer knappe prestatie , die tot stand kwam door teamwerk , vechtlust en keihard werken. De koploper een gevoelige tik uitdelen voor het kampioenschap is puik werk. Vooral door 3 keer terug te keren na een achterstand.
Gesloten voor reacties