Op zondag 10 maart 2013 is onze Beschermheer, Wim Verzijl, op 93 jarige leeftijd overleden. Geheel volgens zijn wens, heeft de begrafenis reeds op 13 maart 2013 in besloten kring plaatsgevonden.
“Vrijdag 8 maart j.l. heb ik nog aan zijn bed gezeten in het verzorgingshuis Crabbehoff, waar hij na een opname in het ziekenhuis met een heupfraktuur, weer wat op krachten moest komen. Vergeleken met mijn laatste bezoek aan hem in januari, met de nieuwe DFC voorzitter Maarten Janssen, was het mij duidelijk dat zijn gezondheid snel achteruit ging. Dat het echter zo snel voorbij zou zijn, komt ook voor mij totaal onverwacht.”
In 1934 kreeg DFC een schitterend nieuw jeugdcomplex aan de Reeweg Oost. De opening door de Burgemeester van Dordrecht was op een zaterdagmiddag in september, waar de jonge Wim Verzijl zich diezelfde dag aanmeldde als DFC lid. In zijn juniorentijd beleefde hij mooie jaren met latere 1e elftal spelers als Jan Litz en Nico Zwaan. In 1936 bracht hij zelfs met zijn vriend Cees Buddingh’ op de fiets een bezoek aan archivaris en oer-DFCer Sim v.d. Kloet in Putten.
Zijn periode als voetballer duurde maar kort, in 1939 werd hij al, door een ernstige knieblessure , gedwongen te stoppen met voetballen. Direkt na de tweede wereldoorlog stortte hij zich meer en meer op dienende functies bij DFC. Vele malen was hij aktief als “grensjager” bij het eerste elftal bij uit- en thuis wedstrijden, en was lid van de juniorencommissie. Tijdens de verhuizing in 1948 van de Markettenweg naar de Krommedijk, waren Wim Verzijl en Kees in ’t Veld sr de “hoofdbouwers” bij de werkzaamheden aan de nieuwe accommodatie. Het nieuwe complex was voor die tijd groots met 1400 overdekte zitplaatsen, 2000 open zitplaatsen en 9000 staanplaatsen. Verder stonden DFC vijf nieuwe velden ter beschikking.
In 1949 trad Verzijl toe tot het DFC bestuur als voorzitter van de DFC jeugd. In 1950/1951 werd hij 1e sercretaris en vanaf 1952 werd hij in het bestuur commissaris. 1954 werd een roerig jaar met o.a. de invoering van het betaald voetbal. Onder de DFC leden waren velen tegen toetreding. Wim Verzijl en Dirk v.d. Linden waren voor en stelden zich alleen beschikbaar voor het DFC bestuur, als de ledenvergadering ook voor zou stemmen. De rest is geschiedenis. Tot juni 1972 was Wim Verzijl als voorzitter betaald voetbal de alles bepalende man bij DFC.
Een dieptepunt in zijn sportleven was het jaar 1972 toen DFC terugkeerde naar de amateurs, en FC Dordrecht doorging in het betaalde voetbal. Hij wilde zelfs zijn lidmaatschap opzeggen. Gelukkig is dat nooit echt gebeurd.
Tijdens de DFC ledenvergadering van juni 1987, stelde het DFC bestuur voor Wim Verzijl tot Beschermheer der DFC te benoemen. Het voorstel werd door de vergadering met groot applaus ontvangen, en uiteraard met algemene stemmen goedgekeurd. Gedurende zijn 26 jaren als Beschermheer heeft hij, zonder daar veel ruchtbaarheid aan te geven, zijn DFC altijd met raad en daad ondersteund.
Op 27 april 1990 werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Op 24 maart 2000 werd hij door de sportraad Dordrecht onderscheiden met de Sportprijs 1999 van de Stad Dordrecht, voor zijn bijdrage aan de voetbalsport gedurende meer dan een halve eeuw.
In de afgelopen jaren heb ik met ‘Meneer’ Verzijl (“zeg maar Wim jongen!”) vele gezellige gesprekken gevoerd over ‘vroeger’ en bovenal over de ‘Roodwitte draad in zijn leven’. Het clubnieuws naast hem op zijn bankje en de jubileumboeken op de tafel. Afgelopen vrijdag zei hij tegen mij “Schrijf mij maar op, je kan altijd op me rekenen”, nadat hij het clubnieuws had gelezen met het inlegvel over het DFC 130 jaar boek.
Bijna zestig jaar heb ik hem meegemaakt, “Meneer “ Verzijl, een indrukwekkende DFCer. Wat heeft deze man veel voor zijn club gedaan, veel voor zijn club over gehad, wat heeft hij veel van DFC gehouden!
Arie Heijstek
respect Meneer Verzijl voor alles wat uw voor DFC heb gedaan ,Rust zacht
De grote persoonlijkheid, want dat was ” Meneer ” Verzijl, zal altijd in de harten van ieder die hem heeft gekend blijven voort bestaan, als een man die alles voor de club DFC over had en altijd klaar stond om mensen persoonlijk te helpen.
Ik hoop dat hij zal rusten in vrede. Ab van ’t Hoff