DOOR GER HÜSEN
Zaterdagmorgen 16 februari bereikte ons het bericht dat Kees van den Bosch die ochtend om 08.00 uur was overleden. De laatste jaren kwakkelde Kees met zijn gezondheid, belandde diverse malen in het ziekenhuis, maar liet zich toch steeds weer op het terrein bij DFC zien. Vorige week bij de stadsderby DFC Emma was Kees langs de lijn te vinden en afgelopen donderdag was hij nog bezoeker van de soos.
Kees van den Bosch werd in Dordt geboren op 2 augustus 1937 en als peuter was hij al op de Markettenweg in het vertrouwde rode shirt te bewonderen. Via pupillen en junioren maakte hij reeds op 17-jarige leeftijd zijn entree in het eerste. Aanvankelijk opereerde hij in de voorhoede, vanwege zijn aangeboren aanvalsdrift. Totdat trainer Franz Rybicki, tot stomme verbazing van de hele DFC-familie, Kees promoveerde tot rechtsachter en de trainer had gelijk, want in de achterhoede werd zijn spel nog stukken effectiever. Dat heeft hij jaren volgehouden en op één gebied was hij een stralend voorbeeld voor heel DFC :Zijn bijna fanatieke wil om te winnen !!
Op 22 mei 1966 kwam er een abrupt einde aan zijn voetbalcarrière. In de uitwedstrijd tegen Baronie in Breda, waar DFC, onder leiding van Piet de Visser, nota bene promoveerde naar de 1ste divisie, kwamen Kees van den Bosch en Gerard Bouwer ongelukkig met elkaars hoofden in botsing. Beiden bloedden hevig en uiteindelijk, een domper op de promotie, kostte het Kees een oog. Kenmerkend voor Kees bleef hij niet bij de pakken neer zitten en koos voor het trainersvak. Samen (met o.a. Cor van der Gijp) slaagde hij voor het diploma coach betaald voetbal en heeft behalve FC Dordrecht ook vele amateurclubs onder zijn hoede gehad
In 1967 kreeg Kees uit handen van voorzitter Kweekel een gouden horloge met inscriptie als blijk voor zijn bewezen diensten ten faveure van DFC.
Ondanks zijn omzwervingen als trainer is Kees DFC altijd trouw gebleven. Hij was een trouw bezoeker van de DFC reünie, bezocht op donderdagmiddag de soos en als het even kon was hij bij het eerste langs de lijn te vinden. Ondanks zijn lichamelijke problemen was Kees een aimabel persoon met gevoel voor humor. We zullen zijn aanwezigheid moeten missen en denken daarbij in de eerste plaats aan zijn partner Wil en de kinderen Mirjam en Ron. Zijn geest zal hier nog wel een tijdje rondwaren, want weer iemand van die oude trouwe DFC-familie is van ons heen gegaan. Kees bedankt voor alles wat je voor DFC gedaan en betekend hebt. Rust in vrede.
Gesloten voor reacties